PADİŞAHIN ACI MEYVESİ
Güzel huylu bir padişah, bir gün kölelerinden birisine bir meyve verdi. Köle meyveyi öyle güzel, öyle iştahla yemeye başladı ki sanki daha önce hiç öyle bir şey yememişti! Kölenin ağzını şapırdatarak yemesine padişah da imrendi, yemek istedi. Dedi ki:
"Bir parçacık da bana ver, pek iştahlı yiyorsun, imrendim dogrusu!"
Köle padişaha da o meyveden bir parça sundu.Ama padişahın meyveyi ısırmasıyla kaşlarını çatması bir oldu: meyve öyle acıydı ki! Dedi ki:
"A köle, bu işi başka kim yapar? Böyle acı bir meyveyi bu kadar iştahla kim yer?"
"Şimdiye kadar elinden yüzlerce armağan aldım, yedim padişahım" dedi köle. Hepsi de birbirinden lezzetliydi. Bir kerecik de elinden böyle acı meyve geldi diye hemen elimi etegimi çekip, suratımı buruşturmam ki! Hep senin nimetlerinle beslenip sana şükreden bana, senin elinden gelen bir nimet nasıl olur da acı gelir?"
Mantıku't-tayr'dan...