Fethullah Gülen Hocaefendi’yi Konuşmak-7

[Halil Necati]

Fethullah Gülen Hocaefendi’yi Konuşmak-7

Murat TÜRKER

Geçen yazıda, sorulan bir soruya Hocaefendi’nin câmi kürsüsünden verdiği cevabı aktarmıştık.


Hocaefendi, önce kâğıttan kendisine tevcih edilen soruyu okuyor, sonra da kanaatlerini dillendiriyordu.


Aynı kasedin devamında Hocaefendi, benzer tarzda başka bir soruya da cevap veriyor. Bu cevabı da, daha çarpıcı olması açısından buraya alalım:


SORU:


Kız kardeşim lise son sınıfta… Kapanmak yasak olduğundan kapanamıyor. Kapansa bile alay ederler. Arkadaşının durumu böyle… Bu durumda ne yapmalıdır?


HOCAEFENDİ’NİN CEVABI:


Dinî emirlerini yerine getiremeyeceği bir okula bir kadının gitmesi câiz değildir. Ne pahasına olursa olsun, mücadele edip başını kapamalıdır.


Mektepte okumayı kendisine göre bir zaruret sayıyorsa; ki ben böyle bir zaruret bilmiyorum; “oradaki kızlara dini, diyâneti öğreteceğim; ileride inşallah faydalı olacağım” gibi bana göre makbul olmasa da, kendine göre şahsî içtihadları var ise şayet, bunda büyük bir hayır umuyorsa, ne pahasına olursa olsun bu irşad yolunda cehenneme gitse bile azm-i ikdâmı var ise evvelâ kendisini düşünsün; daha işin başında dinî emirlerden taviz vermemeye kendisini alıştırsın.


Başın kapanması mevzuu Kur’ân-ı Kerim’in nassıyla sabittir. İnsan başını açık tutmakla, her dakika bir günah-ı kebâir işlemiş olur. Saçının bir telini gösterdiği her dakika bir günah-ı kebâir işlemiş olur.


Binâenaleyh, sonra yapacağı sevap, eyleyeceği cihad, edeceği hizmet meşkuktur, şüphelidir; semeresi belli değildir; kime etkisi olacak, kimi irşâd edecek, ortada henüz bir şey yoktur. Şüpheli bir semere için muhakkak bir günaha girilmez.


Din ve diyânete bağlılığı iddia ediyorsa evvela başını kapasın; bir mütedeyyine olarak bu mevzuda mücadele versin.


Okuldan atılması pahasına, “ben dinî emirlerden taviz vermeyeceğim” desin; azmetsin…


DEĞERLENDİRME:


Hocaefendi’nin verdiği bu cevabın içeriğine katılıyorum…


Hâlihazırdaki duruşu itibariyle de bir ‘farklılaşma’ya tanık olduğumuzu söylemenin izahtan vâreste olduğunun altını çiziyorum.


Şu an yaşadığımız tablo ile Hocaefendi’nin mezkûr söylemi arasındaki ‘bâriz’ farkı ve bu farkın yorumunu da siz okuyucuların takdirine bırakıyorum.


Mesele, yani işbu söylem değişikliği, bence üzerinde durulmayı hak ediyor.


Kızmadan, köpürmeden, usûlüne uygun değerlendirilmesinin hayra vesile olacağına inanıyorum.


Mevlâ bizi her dâim istikamet üzere kılsın…