Mürşid-i Kâmillerin Sevabı

Mehmed Zahid Efendi hakkında bilgiler, hatıralar, vs.
Post Reply
User avatar
Halil Necati
Posts: 618
Joined: 02 Nov 2007, 19:54

Mürşid-i Kâmillerin Sevabı

Post by Halil Necati »

Mürşid-i Kâmillerin Sevabı

Akra FM Cum'a Sohbeti-14.11.1997/Almanya

Prof.Dr. Mahmud Es'ad Coşan (ks)

http://esadcosan.awardspace.com

(Yâd Günü Özel Cuma Sohbeti; M. Esad Coşan Hocaefendi’nin 14 Kasım 1997 tarihinde AKRA FM’de yaptığı “Mehmed Zâhid Kotku Hocaefendi’yi Anma, Evliyaların Anılması ve Şefaati” konulu sohbeti dinleyicilerin istifadesine sunuluyor. (akradyo.net)) Rh.A MZK (ks) Hocamızı yâd gününde, Akra FM'de bu sohbeti dinlemiş ve sohbetin bu kısmı özellikle dikkatimi çekmişti, kardeşlerimizde okuyup istifade ederler diye forumumuza eklemeyi uygun gördüm..

b. Amel Defteri Kapanmayan Kimseler

İnsan öldü mü, defteri dürülür. Yâni melekler artık, bu kişi öldü diye defteri kapatırlar. O zamana kadar neleri işlemişse onlar yazılı kalır. Ama herkeste böyle değil. Arkasında devam eden birtakım adetler bırakmışsa, kötü bir çığır açmışsa, o kötülük adet olmuşsa, herkes onun icad ettiği o kötülüğü o ölse bile yapmaya devam ediyorsa; filânca adamın açtığı yol, çığır, adet; herkes bunu bayram edinmiş, festival edinmiş, adet edinmiş, o çılgınlığı, o kötülüğü, o kepazeliği yapıyor. Adet...

Haa, o kötülüğü yapanların hepsinin günahlarının bir misli, o çığırı açana verilmeye devam eder, ölse bile kurtulmaz. Onun için kötü çığır açmamağa çalışmak lâzım!..

İyi çığır açanların da, o çığırda, iyi yolda yürüyenlerin, o adetleri yapanların hepsinin kazandığı sevaplar kadar sevap, ölse bile defterine yazılmağa devam eder. Demek ki iyi şeyleri yapmağa da gayret etmek lâzım!..


Peygamber SAS Efendimiz Hazretleri'nden müjdeli bazı hadis-i şerifler rivayet edilmiştir. O hadis-i şeriflerde öldüğü halde bazı insanların sevaplarının yazılmağa devam edeceği müjdeleniyor. Meselâ hadis alimi İmam Müslim'in rivayet ettiği bir hadis-i şerifte şöyle buyruluyor:


ME. 126 (İzâ mâtel-insanü inkataa amelühû) "İnsan öldüğü zaman, onun işi kesilir, biter. Sevapların işlenmesi durur, günahların işlenmesi durur, icraatı kopar, kesilir, biter. (İllâ min selâsin) Ancak üç kimsenin devam eder, kesilmez, kopmaz, bitmez."

Kimdir bu sevapları veya günahları, icraatı kesilmeyen insanlar?.. (Sadakatün câriyetün) "Arkasında sadaka-i câriye bırakmış olan bir insanın defterine sevaplar gelmeye devam eder.

Sadaka-i câriye ne demek?.. Sevabı, faydası, işlerliği devam eden ve ondan bir çok insanın hâlâ istifade ettiği hayırlı işe sadaka-i câriye derler. Meselâ adam sağlığında çeşme yaptırmışsa, o çeşmeden su içildikçe, o sudan istifade edildikçe hayrı devam ediyor. Onun sevabı kesilmez. O sudan istifade edildikçe, hayvanlar kuşlar içtikçe, bir şey yıkandıkça, tarlalar sulandıkça, o suyu getiren kimsenin sevapları yazılır durur, o kimse öldüğü halde.

Veyahut köprü yaptırmışsa meselâ, üstünden geçen insanlar, "Oh çok şükür, derenin üstünden geçtik, bu olmasaydı geçemezdik karşıya... Islanırdık veya kayık tutmak gerekirdi. İşte bak burdan geçiyoruz, ne güzel. Bunu yaptırandan Allah razı olsun!" dedikçe, köprüyü yaptıran hayır sahibinin defterine sevaplar yazılmaya devam eder.

Veyahut bir ağaç dikmiştir, diktiği bu ağacın meyvaları vardır. Birileri onları yedikçe sevap kazanır. Meselâ vakıf zeytin, vakıf elma, vakıf armut, vakıf ceviz ağacı, dut ağacı... Bunun meyvasından kuşlar bile yese, insanlar yese, başka hayvanlar yese; elmalar yere düşmüş, geçen koyunlar yedi, yine sevap kazanır.

Kuyu açmış, kuyudan istifade edildikçe sevap yazılır. Mektep yaptırmış, içinrde okundukça sevap yazılır. Cami yaptırmış, içinde namaz kılındıkça sevap yazılır durur kişilere... Demek ki cârî hayırlar, sadakalar, yâni hayatta olan, yıkılmamış olan, devam etmekte olan hayırlardan, o hayrın sahibine sevap gelir durur. Öldüğü halde işi bitmez, sevap kazanması devam eder.

(Ev ilmin yüntefau bihî) "Veyahut da geride herkesin istifade ettiği bir bilgi, bir eser, bir kitap bırakmış olan kimsenin sevapları kesilmez."

Bu ilim nasıl olabilir?.. Ya mübarek bir alimdir, araştırması incelemesi vardır, bir kitap yazmıştır. O kitap okundukça kendisine sevap yazılır. Hadis kitabı yazmış, tefsir kitabı yazmış, tasavvuf kitabı yazmış, ahlâk kitabı yazmış, akàid kitabı yazmış, fıkıh kitabı yazmış.... Veya "Ağaç nasıl dikilir?" veyahut "Şu hastalıktan nasıl kurtulunur?" gibi arkasında faydalanılan bir bilgi bırakan kişinin de defteri kapatılmaz, sevap kazanmaya devam eder.

(Ev veledin sàlihin yed' lehû) "Ya da arkasında kendisine dua eden hayırlı bir evlât bırakan kimsenin defteri kapanmaz." Sâlih evlât, kendisi ibadet ediyor, namazın niyazın arkasından "Yâ Rabbi, anama babama rahmeyle, affeyle, mağfiret eyle diye dua ediyor. O babanın da sevabı devam eder. Hem çocuk ibadet ettiği için sevap kazanır, hem de babasına dua ettiği için babası da kendisine dua eden o evlâdı sayesinde sevap kazanmaya devam eder.

Evlât kendisinin değil, meselâ çoluk çocuğu olmamış adamcağızın, hiç evlâdı yok; ama camide boyna mahallenin çocuklarını okutmuş, Kur'an öğretmiş, namaz kılmayı öğretmiş, dînî ilimleri öğretmiş, ahlâkı öğretmiş, dürüstlüğü öğretmiş, doğru sözlülüğü öğretmiş... Tamam, o da onun mânevî evlâdıdır; o da iyi insan oldu mu, onun sevabı yine onu yetiştiren hocaya gelir.

Mürşid-i kâmiller, evliyâullah, insanları mânevî bakımdan terbiye eden, ma'rifetullaha erdiren, ahlâkını güzelleştiren, nefsini terbiye eden büyük evliyâullah, mürşid-i kâmiller de talebelerinden sevap alır, müridlerinden sevap alır. Onlar zikir yaptıkça, onlar hayır yaptıkça, onlar güzel ahlâklı oldukça, tatlı dilli oldukça, insanları mutlu edecek hayırlar yaptıkça, mürşid-i kâmillerinin, şeyhlerinin defterine sevap yazılmağa devam eder durur. Evlâdın ille kendi sulbünden, kendi zürriyetinden has evlât olması mecburiyeti yoktur; talebe de olur, mürid de olur. O zaman insan yine sevap kazanmağa devam eder.

İşte Hocamız Mehmed Zâhid Kotku (Rh.A) Efendimiz Hazretleri, 13 Kasım 1980 yılında vefat ettiği için, biz de 13 Kasım olunca Hocamız için o zamana kadar hazırladığımız hatimleri, duaları, zikirleri, tesbihleri Hocamız'ın ruhuna hediye ediyoruz.

Kardeşlerimizden bazısı yetmişbin kelime-i tevhid çekiyor, kimisi bir hatim indiriyor, şu kadar ihlâs-ı şerif okuyor. Şimdi Hamburg'dan temlefon ettiler, Mehmed Akif kardeşimizin küçük kızı --mâşâallah, Allah kabul etsin-- beşbin üçyüz İhlâs-ı Şerif okumuş, Hocamız'ın ruhuna hediye edilsin diye. Nasıl sevindim, küçcük kızcağız ama vefalı, bak babasının hocasına nasıl dualar ediyor!..

Tabii bunlardan çok çok sevaplar gelir ve o sevaplar, o vefat eden mübarek zatın ruhuna vâsıl olur. Onun derecesi artar, kabrinde nuru ziyadeleşir, makamı yükselir, memnun olur.

Tabii, sadece kendisi salih bir insansa, kendisi memnun olur, kabri genişler, nurlanır, ışıldar, ruhu şad olur, makakı artar... Ama kendilerine hediye edilen kimseler bir de evliyâullahsa, yâni Allah'ın mübarek, sevgili kulları ise; o zaman hediye edenlere de onlar karşılık verirler. Yâni vefat etmiştir amma, evliyâullaha Allah selâhiyet verdiğinden onların himmetleri, mânevî faydaları, lütufları kendilerine iyilik eden kimselere vâsıl olur.


c. Hocamız'ın Himmeti


Meselâ Hocamız'la ilgili birkaç hususu anlatarak konuyu biraz derinleştireyim, kardeşlerimiz bilsinler:

Düzce'de bir camide namaz kılmıştık yıllar önce... O caminin imamı da Bolulu Şeyh Muhiddin Efendi (Rh.A)'in müridlerindenmiş, kendisi anlattı. Bir başka şeyhin müridi ama, o şeyh ile bizim Hocamız (Rh.A) çok iyi muhabbetleri vardı, ziyaretleşmeleri vardı; ikisi de mübarek insan olarak... Bu Muhiddin Efendi'nin ihvânı olan, halifesi olan hocaefendi Hocamız'ı tanıdığı için, İzmir'den de bir arkadaşını yanına almış, İstanbul'a gitmişler. "Mehmed Zâhid Kotku Efendi Hazretleri'nin de kabrini ziyaret edelim!" demişler.

Süleymaniye'de, cennetmekân Kànûnî Sultan Süleyman'ın türbesinin yakınında Hocamız'ın kabri... Türbesinin girişinde, sol tarafta Gümüşhâneli Ahmed Ziyâeddin Efendimiz'in muhterem valide hanımla beraber kabirleri var. Ordan biraz daha ileri gidince de sıra sıra Gümüşhaneli Dergâhı'nın şeyhlerinin kabirleri var. O arada Hocamız'ın kabri var. Orda kabir taşları yazılı, işaretleri belli...

Ziyaret etmişler. Hocamız'ın müridi değil, ama Hocamız'a muhabbet eden başka bir şeyhin müridi... Hocamız'ı ziyaret etmişler, ayrılmışlar. "Ayrıldıktan sonra --kendisi anlatıyor Düzceli Hocaefendi-- ertesi gün geceleyin rüyamda Mehmed Zâhid Kotku Hazretleri'ni gördüm, bana teşekkür etti." diyor. Haa, bak, evliyâullah kendisini ziyaret etti diye, rüyasına girip, ziyaret eden kimseye memnun olacağı şekilde iltifat buyuruyor. "Tabii ben buna çok sevindim." diyor.

Demek ki, hakîkî evliyâ böyle oluyor işte diye sevinmiş. Sabahleyin beraber ziyaret ettiği arkadaşına rüyayı anlatmış:

"--Mehmed Zâhid Kotku Efendi Hazretleri'ni dün ziyaret etmiştik ya, gece rüyama geldi mübarek, bana teşekkür etti. Demek ki ziyaretimiz kabul oldu. Evliyâullah büyüklerin sevgisi böyle fayda veriyor demek ki..." deyince, öteki arkadaşı da elini dizine vurmuş:

"--Yâhu Allah Allah, benim de rüyama geldi, ben de rüyada gördüm, bana da teşekkür etti." demiş.

Tesadüf değil, görüyorsunuz mânevî bir şey, kesin bir olay... Kendisini ziyaret etti diye, her iki zata da rüyasında teşekkür ediyor. Demek ki ruhlar aleminde kendisinin serbestliği olduğundan, kabrini ziyaret edenlere böyle iltifat buyuruyor.

Başka bir şeyi anlatayım: Hocamız'ın kendisine iltifat ettiği, hanımına, çocuğuna iltifat ettiği bir aile vardı. bunlar biraz böyle zengin bir aile idi. Ben Hocamız'la beraber evlerine gittiğim zaman gördüm. Çok lüks bir yerde, Boğaz'a nazır, Boğaz köprüsü görünen, çok manzaralı güzel bir evleri vardı. Evlerinin her odasında bir televizyon vardı. Televizyonun çok az olduğu zamanda, evlerinde dokuz kadar televizyon saymıştım. Salonda, mutfakta, banyoda, çocuk odasında, bilmem öbür odada, beriki odada... pek çok televizyonu vardı. Demek ki parası var ki, o kadar alabiliyor. Her yere televizyon koymuş.

Ama tabii o aileyi anlatmak için söylüyorum. Meselâ erkeğin parmaklarında altın yüzükler vardı. Halbuki İslâm'da erkek altın yüzük takmaz. Demek ki onu bilmiyor o kardeşimiz, o evin efendisi... Sonra salona girince şaşırdım, çünkü bir köşesinde bar Amerikan vardı. İçinde çeşit çeşit içkilerin olduğu böyle bir bölme, tezgâh vardı. Şaşırdım ve biraz da müslümanlığım dolayısıyla garipsedim. Hattâ, "Hocamız niye böyle bir kimseyle ahbaplık ediyor?" diye de düşündüm.

Ama sebebi varmış, sonradan inceleyince anladım. Bu kardeşlerimiz, İbrâhim Hakkı-yı Erzurûmî Hazretleri'nin şeyhi İsmail-i Fakîrullah Hazretleri ile akraba imişler. Demek ki o sülaledeki asâletten dolayı Hocamız onları seviyor, onları ziyaret ediyor. İşin bir yönü bu.

Bu evin beyi kardeşimiz bana anlattı. Hocamız vefat edince bir camiye gitmiş. Bakmış ki imamın çok güzel sesi var, güzel Kur'an-ı Kerim okuyor. Onun yanına varmış, demiş ki:

"--Benim bir hocam vardı, vefat etti. Ben onu çok seviyordum. Sen onun için bir hatim indirir misin, Allah rızası için okur musun?.."

"--Okurum." demiş hafız.

"--Ama şartım var benim..."

"--Nedir şartın?.."

"--Ben her sabah geleceğim, sen okuyacaksın, ben de Kur'an-ı Kerim'den takib edeceğim. Böylece karşılıklı dinleyeceğiz." demiş.

Anlaşmışlar, bu anlatılan usülle hatimi indirmişler. "Çok garip bir şey oldu. Hatmin indirildiği, duasının yapılacağı gün cami mübarek kadınlarla, cemaatle doldu. O kadar kalabalık değilken o cami, o gün özel olarak büyük bir kalabalık oldu, izdiham oldu. Şaşırdım." diyor. Demek ki, mânevî bir şeyler var işin içinde... Hocamız'a hatim indirildiği için olduğu anlaşılıyor.

Sonra hatim duası yapmışlar, Hocamız'a hediye etmişler hatm-i şerifi... Sonra sevdiğinden, sesini beğendiğinden, Hocamız'a da hatim indirdi diye hocaefendiyi almış, bir güzel lokantaya götürmüş, güzel bir ziyafet çekmiş. Hediyesini vermiş... vs.


"O gece rüya gördüm." diyor, bizim bu evinde bar Amerikan olan kardeşimiz. Allah selâmet versin, kusurlarını düzeltmek nasib etsin hepimize... "Rüyamda büyük bir yalçın dağın önünde insanlar kuyruk olmuşlar, bir mağaraya giriliyormuş. Ben de o kuyruğun en arkasına gidiyorum. Bir de baktım, kuyruğun en ön sırasına geçivermişim. Nasıl olduğunu anlayamadım rüyada... En arkaya girdiğim halde en öne geçivermişim, hemen içeri girdim. Dağın içinde, büyük, yüksek tavanlı güzel bir mağara... Bir de baktım ki Hocamız bir kenarda oturuyor. Yanında da iki kişi daha var, onlar da mübarek kimseler.

Tabii ben çok memnun oldum Hocamız'ı görünce, halbuki vefat etmişti. Sarıldım, halbuki hayatta iken beni hiç öyle selâmlamamıştı, kucaklamamıştı. Güzelce birbirimize sarıldık, kucaklaştık." diyor.

Çok memnun olduğu için;

"--Efendim, çok memnun kaldım, buraya her zaman geleceğim!" demiş.

Hocamız da gülerek demiş ki:

"--Buraya her zaman insanı almazlar, gelmezsin." demiş.

Kuyruğun en arkasındayken en öne geçmek ne demek?.. Hocamız'ın muhiblerinin arasına sonradan katıldığından en arkada oluyor kuyrukta... Fakat Hocamız'ın ruhuna hatim indirdiği için, Hocamız iltifat etmiş olduğundan ön sıralara geçmiş oluyor. "İşte ben ona hatim indirdim diye böylece keramet gösterdi, iltifat eyledi, rüyama girdi, göründü." diyor. Bu ikinci...

Üç olsun diye bir tane daha söyleyelim. Hani salih insanların hatıralarının anıldığı da iyi oluyor. O anıldığı yere de gökten nur iner diye de biliyoruz.

Şimdi Medine-i Münevvere'de bizim Mustafa kardeşimiz var. O hacca geldikleri zaman Hocamız'a hizmet etmiş, evinde misafir etmiş. Ondan sonra da Hocamız, hastalığı artmış bir vaziyette Türkiye'ye dönmüş. Türkiye'ye döndükten sonra bir hafta kadar kalmıştı 1980 Kasımında... Bir perşembe gelmişti, öteki perşembe öğle üzeri ruhunu teslim edip ahirete irtihal eylemişti. Mekânı cennet olsun, makamı yüksek olsun...

Bir hafta önce vedalaşıp İstanbul'a döndüğü için durumu bilmiyor Medine'den. "Gece rüyamda Hocamız'ı gördüm. 'Mustafa, artık ben gidiyorum, hadi Allah'a ısmarladık!' dedi, bir güzel vedalaştı." diyor.

Mustafa kardeşimiz uyanınca ailesine demiş ki:

"--Hocamız gàlibâ vefat etti."

"--Nerden anladın?.."

"--Çünkü rüyama girdi, bana, 'Allah'a ısmarladık, hadi artık ben gidiyorum!' dedi, teşekkür etti, ayrıldı." demiş.

Hakîkaten o gün telefon açmışlar, Hocamız'ın vefat haberini almışlar. Aynı şekilde vedalaştığı iki kişiyi daha hatırlıyorum ben.. "Rüyamızda Hocamız geldi, Allah'a ısmarladık dedi. Tahkik ettik ki o gün vefat etmiş." diye bir iki kişiden daha duydum. Demek ki evliyâullah vefat ettiği halde, kişilerin rüyalarına girip onlara iltifat edebiliyorlar, himmit edebiliyorlar.

Allah-u Teàlâ Hazretleri bizi de sevdiği kulları zümresine dahil eylesin...


Bir de hakîkaten sevdiği kulları var. Peygamberleri seviyor, sevmiş, peygamber seçmiş kendisine... Ondan sonra salih kulları seviyor, mutî kulları seviyor... İyiliksever kulları seviyor, merhametli kulları seviyor, başkalarının hizmetine koşan, onlara iyilik yapan kulları seviyor... Abid, zâhid, sâlih kulları seviyor, namaz kılanları seviyor, oruç tutanları seviyor, tesbih çekenleri seviyor Allah-u Teàlâ Hazretleri... Bizi de sevdiği güzel işleri, ibadetleri, kullukları yapmağa muvaffak eylesin.. Bizi de sevdiği kullarının sevgisine, iltifatına, teveccühüne nâil eylesin...

Bizi de hüsn-ü hâtimeler ile, güzel bir şekilde ahirete mü'min-i kâmiller olarak göçenlerden eylesin... Kabri cennet bahçesi olanlardan eylesin... Kabirden kalktıktan sonra da peygamberlerle, sıddîklarla şehidlerle, sâlihlerle beraber olmayı nasib eylesin... Mahşer yerinde Peygamber Efendimiz'in hamd sancağı altında onlarla beraber toplanmayı nasib eylesin...

Mahşer gününün tehlikelerine, sıkıntılarına, dehşetlerine, azablarına, korkularına uğramadan, hesaba çekilip terlemeden bigayri hisâb cennete girenlerden eylesin... Cennet içre bizi o sevgili, mübarek kullarına, o evliyâullahına komşu eylesin... Cemâliyle müşerref eylesin... rıdvân-ı ekberine vâsıl eylesin... Evlâtlarımızı da, sevdiklerimizi de böyle sâlih kullar eylesin...

Aziz ve sevgili kardeşlerim! Mübârek cuma gününde hepinize dünya ve ahiretin hayırlarını dilerim. İki cihanda aziz ve bahtiyar olun!

Esselâmü aleyküm ve rahmetullàhi ve berekâtühû!..

http://esadcosan.awardspace.com/arsiv/cuma/c971114.html
Post Reply

Return to “Mehmed Zahid Kotku Rh.A”