İTAAT

[Derviş]

• ALLAH`A İTAAT
  
  İtaat, uymak, istenileni yapmak anlamına gelir. ?Bana itaat et? denildiğinde ise ?beni kabullen beni kendine bir üst kabul et? anlamında kullanılmıştır. Istılahta ise itaat, Allah`ın varlığını ve birliğini kabullenip, onun bütün emirlerini yapmaya çalışmak ve sevdiklerini sevmek, yerdiklerini yermek, men ettiklerini men etmek anlamı taşımaktadır.
  
  İtaat, itaat edileni tanımak demektir. O`nun büyüklüğü ve kudreti bütün vücutta tam anlamıyla hissedilmesi gerekir. İtaat edipte itaat edilene aksi hal ve hareketler içerisinde bulunmak, hayatımızda yeri yok gibi davranmak, itaat ettim demenin ne kadar da uzağında bir davranıştır.
  
  İnsanoğlu yaratıldığı ilk günden son nefesine kadar devamlı itaat etme halindedir. İtaat eden ise devamlı muhtaç haldedir. Bebek annesine, öğrenci öğretmenine, mürid mürşidine, işçi patronuna, kadın kocasına, millet reisine, yolcu kervanbaşına, asker komutanına, kulda Rabbine itaat etmek zorundadır.
  
  Bunlardan en önemlisi ise, kulun Rabbine olan itaatidir. İnsana Rab olma ise ancak her şeyin maliki, din gününün sahibi olan Allah`a yaraşır. Kul, Rabbine itaatle değer kazanır. İtaatsiz kulun Rabbın katında değeri yoktur. Allah katında değeri olmayanın ise, kullar arasında da değeri olmaz. Nitekim yüce Mevla şöyle buyuruyor; ?(? Allah kimi hor ve hakir kılarsa, artık onu değerli kılacak kimse yoktur. Şüphesiz Allah dilediğini yapar.?) (Hacc -18). O`na itaatsizlik düşüncede dahi mubah değildir. Düşüncede dahi itaatsizlik yanlış olan Allah`a itaat ne güzeldir.
  Zaten Allah bizleri kendine itaat etsin diye yaratmamış mıdır? Allah`a itaat kulluk ile olur. Bu gerçeği yüce Mevla Kuran-ı Kerimde şöyle zikretmektedir.
  
  Ben cinleri ve insanları ancak bana (ibadet ve itaatle ) kulluk etsinler diye yarattım.? (Zariyat -56)
  
  İnsan ruhu güzele, sevgiye öyle meyil gösterir ki, onu devamlı arar durur. Buna da muhabbet denir. Her şeyi ona ulaşmaya vesile kılmaya çalışır. Sevenin hedefi, sevgilinin rızasına erebilmek ve öfkesinden sakınmak, korunmak olduğundan, sevgi, itaat isteğini ve isyan sayılan şeylerden kaçınmayı gerektirir. Bir kimse gerçek yüceliğin, gerçek kudretin ve kemalin ancak Allah`ın olduğunu anlayıp idrak ettiği zaman, onun bütün sevgisi Allah için, Allah yolunda ve Allah'ın rızasını kazanmak uğrunda olur. Allah'ın dini de, tevhid ve İslâm olduğundan, sevgisi hep bu çerçevede dolaşır durur. İtaat ve ibadette göstereceği iradede, süreklilikte bu din onda hâkim olur.
  
  İtaat olunmaya en layık olan yüce Allaha itaatte zirveye çıkmayanlar kesinlikle ziyan içerisindedir. Peki, Allah`a itaat (kulluk) nasıl olmalıdır. Allah Teâlâ Hz. ilk insandan beri kendini yeryüzünün halifesi olana tanıtmış, tek oluşundan ve kudretinden bahsetmiştir. Halifeliğini unutan insana zaman zaman Peygamberini de (uyarıcısını) Kitabını da göndermiştir. İşte O kitaptakine, peygamberine, emir ve yasaklarına uymak, ibadetleri, yani namazı, orucu, zekâtı, sıla-i rahim-i, iyilik etmeyi ve zikretmeyi eksiksiz tamamlamakla Allaha itaat edilmiş olunur.
  
  Kul devamlı korku ve ümit arasında olmalıdır. Yaptığı iyilik ve ibadetlere güvenmemeli, günahlarından dolayı da umutsuzluğa düşmemelidir. ?benim kalbim temiz, benim ibadet yapmaya ihtiyacım yok? veya ?ben namaz falan kılmam ama ben Allah`ı çok severim? anlayışı kesinlikle yanlıştır. Çünkü ibadete, Allah`ı tanımaya, emir ve yasaklarını yapmaya Allahın değil, bizim ihtiyacımız vardır. Bilakis Allah`ı sevmek, samimi ibadetlerle gerçekleşir. Gelmiş ve gelecek günahları af olunan, namaz kılmaktan dolayı ayakları şişen peygamberin ?şükreden bir kul olmayayım mı? sözü bu anlamda çok manidardır.
  
  İtaat, şükür ve sabırda saklıdır. Buda Allah`tan gelen her şeye razı olmak, hakkımızda hayırlı olanın o olduğuna inanmaktır. Bollukta şükrümüzü hakkı ile eda etmeli, darlıkta da hakkıyla sabır ve sebat gösterilmelidir. Yapacağımız en ufak isyankârlık, Allahın gazabını ve öfkesini kazanmaya sebep olabilir. Bu isyankârlığa bilmeyerek hatta bilerekte düşebiliriz. Bu sebepten dolayı Allah`a karşı itaati yenilemeli, tövbe ve istiğfar edilmelidir. Peygamber efendimiz günde yüz defa tövbe ve istiğfar ettiğini bize bildirir, bu anlamda da büyük bir örneklik teşkil eder.
  
  İtaatte zirveye çıkmak ise, Allah`ı bilip O`nu tanımak, bir emrini diğer emrinden ayırmamak, ibadetleri yaparken huşu ile yapmak, her an O`nunla beraber olmak, her an O`nun sevgisini ve kudretini üzerinde hissetmek. Yani ihsan makamında ikamet etmekle olur. Çünkü ihsan; her an Allahın seni görüyor olması bilinci ile yaşamaktır. Bunların dışındaki itaatler ise ya eksik ya da yanlış itaatlerdir.
  İtaatinde eksik olanı ve itaatsiz olanı nasıl bir son bekliyor olduğunu yüce Mevla şöyle bildiriyor.
  
  ?(?Kim Allah`a ve Resulüne itaat ederse (Allah ) onu alt tarafından ırmaklar akan cennetlere sokar. Kimde yüz çevirirse, onu acıklı bir azapla cezalandırır.? (Fetih-17)
  
  Allah`a itaatsizlik insanı müşrik yapar ve dinden çıkarır[/i]. Yüce Mevla`nın yarattığı tüm ayetleri -yaratılan her nesne Allahın varlığına birliğine ve kudretinin sonsuz oluşuna delil olan birer ayettir.- küçümsemek ve kitabındaki bir ayeti hatta peygamberini benimsememek itaatsizliğin ta kendisidir. Ve dinden çıkmaya, imansızlığa yeterlidir. Kuran-ı Kerimdeki ayetlerin doğruluğuna ?acaba? demek bile itaati zedeler, imandan eder.
  
  Allah`a itaat edenle etmeyen arasında ki en büyük fark, Kuranı Kerim`le içli dışlı olması, onu bolca ve devamlı okuması, emir ve yasaklarına uymasıdır. Çünkü Kuranı Kerim`den uzaklaşan Allah`tan, Resulünden ve O`nun dostlarından uzaklaşmış demektir. Şöyle bir kıssa anlatılır: Âlimlerin büyüklerinden olan bir zat Allah Teâlâ?yı bolca zikreder ve devamlı Kuran kerim okurdu. Devamlı ?Allah`a yaklaşan? bu kula, Allah değer vermiş peygamber efendimizde her gün rüyasına teşrif etmiştir. Zamanla Kuranı Kerim okuması azalan bu âlim, peygamber efendimizi de zamanla rüyasında göremez olmuştur. Neden böyle olduğunu anlayamayan bu zat, devamlı ağlar ve bilmediği o hatasına tövbe ederdi. Günün birinde peygamberimizi rüyasında yine görür. Peygamberimiz ona hitaben ?neden bizden uzaklaştın neden Kuranı Kerim okumamaktasın. Kuranı Kerimin hakkını neden vermemektesin. Bari günde cüzün dörtte birini okumalısın? buyurmuşlar. O günden sonra o zat gününün büyük bir bölümünü Kuran okumakla geçir okudukça da ağlardı.
  
  Allah`a itaatin en zirvesi ise, sahabelerin işittik ve itaat ettik demeleri üzerine nazil olan Bakara sürresinin 285. ayetinde (amenerresulü) onların ?işittik ve itaat ettik? demelerini taçlandırmış, bizlere de itaattin zirvesini, sorgusuz sualsiz itaatin Allah indindeki değerini, önemini göstermiştir.
  
  Ali İmran süresi 193. Ayetinde ise şöyle buyrulmaktadır.
  Ey Rabbimiz! Gerçek şu ki biz, "Rabbinize inanın!" diye imana çağıran bir davetçiyi (Peygamberi, Kur'an'ı) işittik, hemen iman ettik. Artık bizim günahlarımızı bağışla, kötülüklerimizi ört, ruhumuzu iyilerle beraber al, ey Rabbimiz!
  
  ?Bunun üzerine Rableri, onların dualarına şöyle icabet buyurdu: ?Ben elbette, sizden erkek ve kadın (ayırmaksızın hayra) çalışan hiçbir kimsenin amelini boşa çıkarmayacağım. Sizler, hep birbirinizden (hâsıl olma)sınız. İşte ( dini için ) hicret edenlerin, yurtlarından çıkarılanların, benim yolumda eziyete uğrayanların, savaşanların ve öldürülenlerin mutlaka günahlarını örteceğim ve elbette onları, alt tarafından ırmaklar akan cennetlere koyacağım?. Bu mükâfat Allah tarafındandır. Allah ise sevabın\ödülün en güzel olan katındadır?.(Ali İmran 195)

[rana125]

Kul devamlı korku ve ümit arasında olmalıdır"
Çok güzel bir cümle..
Derviş kardeş teşekkürler...
Çok güzel bir anlatım olmuş...
Allah razı olsun...
selametle...

[Derviş]

A.S. ALLAH CÜMLEMİZDEN RAZI OLSUN