Seyh Necmeddin-i Kübra`nin icinden gecen düsünce

[mnctosman]

Seyh Necmeddin-i Kübra`nin icinden gecen düsüncenin nasil gittigi..

„Kisinin seyhi gerci bir olur bil.“

„Bilmek gerekir ki,aslinda kisinin seyhi bir olur.“

„Velakin cümleden imdad olur bil.“

“Ancak silsilede olan diger seyhlerden de yardim gelir,bil.”

Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu) alim bir zatti.Seyh Ismail Kasri (kuddise sirruhu) ye baglandi,tarikata girdi.Bir süre sonra batini hallere vakif oldu.Bir gece:

Ilmim,seyhimin ilminden ziyadedir,batin ilminden de haberdar oldum,bu ilimdede ilerlersem,seyhimi gecerim,diye hatirna geldi.Sabah oldugunda seyhi onu yanina cagirdi;“Sefere hazirlan,senin,Ammar Ibni Yasir`in yanina gitmen gerekir „dedi.O da emrolunani yapti,o zatin yanina gitti.

Bir gece oradada ayni sey hatirina geldi.Sabah oldugunda Seyh Ammar Ibni Yasir:;“Necmeddin! Sen Misira git,orada Ruzbehan`in hizmetine gir.“dedi.

Bunun üzerine oda kalkip Misira gitti.Hangaha girdiginde Seyh orada degildi.Müridlerin hepside murakabe halinde idiler.Orada bulunan birine:

“Seyh bunlarin hangisidir?”diye sordu.O kisi “Seyh burada degil,disarida abdest aliyor” dedi.Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu) disari cikti.Seyh Ruzbehan`i cesmede abdest aliyordu.Abdest alirken cok az su kullaniyor gibisine geldi,abdest alirken bu kadar da az su kullanilir mi? diye hatirindan gecti..

Seyh abdestini bitirdikten sonra,elini Necmeddin-i Kübranin yüzüne dogru silkeledi.Demekki abdest uzuvlarini kifayet miktari su ile yikamisti.Su ,yüzüne dokunur dokunmaz,Necmeddin.i Kübra k.s. kendinden gecer gibi oldu.Seyh hangaha girdi.Necmeddin-I Kübra k.s. da ardindan yürüdü.Seyh iceri girince abdest sükür namazina durdu.

Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu) ise Seyhin selam vermesini beklemeye koyuldu.Ayaktayken ona bir hal geldi.Gördü ki,kiyamet kopmus,ortada cehennem,insanlari tutup,tutup atese atiyorlar,o atesin etrafinda bir tepe var,Bir sahis da tepenin üzerinde oturmus.Her kim o sahsi göstererek:

“Ben bu zata bagliyim” derse onu birakiyorlar,cehenneme atmiyorlardi.Derken birden Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu) yü de tutup cekiyorlar.O:”Bende bu o zata bagliyim,diyor.Bunun üzerine onu birakiyorlar. Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu) o tepenin üzerine cikiyor,bakiyor ki o zat Seyh Ruzbehandir k.s..Huzuruna gidip,ayaklarina kapaniyor.

Seyh Efendi:”Bir daha hakikat ehlini inkar etmeyesin”diyor ve onun ensesine kuvvetli bir sille vuruyor. Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu) yere düsüyor yere düsünce gözlerini aciyor.

Seyh Efendi namazini tamamlamis selam vermisti. Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu),Seyh Efendiye yaklasti,Ona hürmet etti,Seyh Efendi manada oldugu gibi aciktan da ensesine bir sille atti ve az önce söyledigi sözü tekrarladi:” Necmeddin-i Kübra!Kendini büyük görme!” dedi.O an,maneviyat ulularini begenmeme hastaligi Necmeddin-i Kübra`nin icinden cikip gitti.

Seyh Efendi ona “Geri dön! Seyh Ammar`in hizmetine gir”dedi.Seyh Ammar`a verilmek üzere bir mektup yazdi, Necmeddin-i Kübra (kuddise sirruhu)ile gönderdi.

Mektupta sunlar yazili idi:”Her ne kadar bakirin varsa.bana gönder,onlari halis altin edeyim,yine sana yollayayim.”

Büyük Seyh Efendinin buyurdugu üzere,kisinin seyhi bir olur.Lakin bütün seyhlerden bu misalde oldugu gibi ona imdad olunabilir.Ayrica burada anlasiliyor ki.mürid seyhe karsi olan yanlis düsüncelerinden sebep tokatlik oldu.

Mahmut Ustaosmanoglu-Risale-i Kudsiyye-Beyt 357-syf 446/447