ey aşk

[hülyanur]

Ey aşk
Adın yüreğime nam saldı
Dilim kayıtsız kalamazdı.
Ey aşk
Nasıl başlasam söze
Nasıl anlatsam senı dızelerle
Senı tanıdıgını sanan onca kişiye

Ey aşk
Ömrüm boyu vardın sen
Gittiğimde de ardımda kalacaksın
Dilleri en çok işgal eden sensın
Yürekleri en çok yakan
Yanıp kül olan sevdalardan
Yeni başlangıçlar doğuran

Ey aşk
Sonu olmayan labirentlerde
Rabbe açılan bir kapısın sen
Kimi ilkınde Mevlayı bulur
Kimi Leyla derdiyle dolanır durur
Bir kaşık fani sevdada boğulur.

Ey aşk
sana bu zulüm niye
pırangalar vurulmuş ellerine
Hapsedilmişsin Ademle Havva arasına
Yüreklerdeki rabbani sevgi tohumları çürütülmüş
Sevda filizlerine abı hayat diye kezzap dökülmüş

Ey aşk
Çarmaha gerilmiş şekilsiz bedenin
Şimdi timsah gözyaşlarıyla
Vaftiz ediyorlar aşkın çocuklarını
Sahte ağıtlar yakıyor senin faillerin

Ey aşk
Keşke bilseler seni
Keşke bilebilseler
Bir damla aşk koru düşünce yüreğe
Ademin Havvaya sebep olduğunu
Meryemin isayı doğurduğunu

Ey aşk
Firar edelim seninle
Uzak çok uzak diyarlara
Kalıpların esaretinden azledelim kendımızı
Tabu(t)lara sıkıştırılmayalım diri diri


Ey aşk
Aşk diyarında
Müebbet sana mahkum olayım
Özgürlük mahkemesinde
BEN’ın kalemini kırayım

Ey aşk
Bizim dıyarımızda
Yalnızca aşk olsun
Ve benden geçmiş bir ben
Aşk da bu değil mi zaten???