Gucdüvânî

Yanağında güller açsın GÜLÜMSE

Önce rahat olmayı dene. Ben bir karış mesafeden, gözbebeklerinde kendi mimiklerimi ve tebessümümü görerek, bu tonda konuşuyorsam seninle; gülümsemeni beklemeye hakkım var, değil mi?
Kendini iyi hisset...
VE GÜLÜMSE...
Gülümseyen insanlarla mı yoksa gülümsemeyen insanlarla mı vaktini geçirmek isterdin? İşyerinde, verimin yükselir miydi, yüzüne baktığın herkes gülümsüyor olsaydı?
Ve sokaktaki problemler, insanlar gülümsediğinde mi, gülümsemediğinde mi daha kolay çözüme ulaşırdı?
Kendini iyi hisset...
VE GÜLÜMSE...
Gülümsediğinde kendini daha iyi hissedeceksin. Günün birinde yeni bir işyeri açmaya kalkarsam, benimle çalışan herkes önce gülümsemeyi bilenlerin arasından seçilecek. Ve sonra onlar problemlerin üzerinden gülümseyerek atlamayı öğrenecekler. Bütün kapıların üzerinde notlar olacak, kocaman:
‘’GÜLÜMSE’’
Güler yüzlü insanlar işsiz kalmaz, aşksız kalmaz.
Güler yüzlü insanlar eşsiz kalmaz, arkadaşsız kalmaz.
‘’GÜLÜMSE’’
Dikenlerin elbette var ve olmalı. Ama gül isen, önce gülen yüzünü göster...
‘’GÜLÜMSE’’
Sen ‘’farkını’’ göstermek istiyorsan sıradan insanlardan; gülümsemen yeter! ...Evet ‘’GÜLÜMSE..’’
Gücün, düşünme şeklin ve olumlu yapın gözükecek gülümserken yüzünde.
İnsanların içi yüzlerinden okunur...
Ve içine göre değil, yüzüne göre davranılır sana!
Farkını göster,, herkes somurturken; ‘’Kar hepimizin üzerine yağıyor ama ben gülümseyebiliyorum...’’Çünkü benim yüreğim güçlü, diyebiliyor musun?
Çevrende güler yüzlü birini görsen sen de ona tebessüm ederdin değil mi?
O zaman gülümse lütfen…
‘’GÜLÜMSE’’
İnsanlar hazır aslında gülümsemeye, kucaklaşmaya; bir kıvılcım bekliyorlar...
Ama herkes bekliyor!
Ödül olmanın ‘’Ödülünü’’ sun kendine, insanlara tebessümünü sunarak...
Ve bu onuru ‘’Yüzünde’’ taşı.
’’GÜLÜMSE’’
‘’GÜLÜMSE’’
‘’GÜLÜMSE’’
Ve bu onuru önce sen hisset yüreğinde…
Bu aralar yüreğinle gülmeye çok ihtiyacın var…
Bunu biliyorum. Ve keşke, keşke, keşke daha fazla yardımım dokunabilse…
Şu an elimden gelen, içten, dostça bir gülümseme göndermek…

Alıntıdır

muhteremnur wrote:İnsanlar hazır aslında gülümsemeye, kucaklaşmaya; bir kıvılcım bekliyorlar...
Ama herkes bekliyor!

Gerçekten öyle;
Geçen Ramazan Ayında; iftar saati eve dönerken, otobüsteyken giriyordu. Ezan okunduğu vakit bir kardeşimiz otobüste hurma dağıtmaya başladı. Allah(cc) kabul etsin, dağıttıktan sonra insanların robotsu ve soğuk görünüşü birden yumuşadı ve sertvari suratlar paylaşımın esrarıyla birbirine kafa sallayıp selam veren tebessümlere büründü. Hemen hemen her inen kişi, otobüsteki insanlara "iyi iftarlar" diyerek indi.

Her insan bir dünya, bir hazine. Bekliyor; ama ağzı kapalı. O ağızı biraz aralıyabilirsek, mücevherler saçmak için heyecana bürünmüş bir kişiyle karşılaşabiliriz.

Kabuğunu kırmış fitne ve yağmış üstümüze
..köp körüz..

Paylaşımın çok güzel ablam emeğine saglık. Ama üzücü olan hakikaten biz anca bekliyoruz biri bişey yapsın diye. İlk adım atan neden biz olmayalım?

Ölüm sekeratı uyandırmadan evvel Uyan!