Sana Köle Olayım Diye

[Ahmet Faruk]

Sana Köle Olayım diye

gözyaşlarım temizler mi bilmem ki günahlarımı,
ellerimdeki boşluğu idrakten yoksun muyum ben,
yoksa,iflas etmiş gönül boşluğuna mı düştüm
hariminde gönülgahının sığ yerlerinde...

feryatlarım duyurlur mu bilmem fersahlar ötesine
hıçkırıklarım nedametime şahit olur mu?
yokuşlarım umutlarımı ters yüz mü etti
inişlerim tutsak oldu med cezirlerimde...

kupkuru yüreğime yağmur yağmaz oldu
Sevda bulutlarım nerede benim?
gözlerimde derin hüznün yankısı
şimale uzayan ışığım nerde benim?

şair değilim,kelimelere manasız yüklenişim,
aşık mıyım,bunca devran geçti de bilemedim,
gecenin buhur kokan rüyalarım çorak,
yoksa ben ben değil miyim?

hicranın mıdır beni mecnun eden leylasız?
acep visalinle diner mi hasretim
vurgun mu yedim ummanında,
yoksa ben diri değil miyim?

hesabım çetin,heybem boş,neyine güvenirsin ey nefis!
yaptığın şeyleri neden gözünde büyütürsün de
kendini müstağni sayarsın edebe muhalif;
yoksa ziyan mı oldum ziyasızlığında ben...

azad ettim seni ey benliğim!
git nereye gidebilirsen gidebildiğince,
beyhude sana kapattığım kaleler,
surları tarumar oldu isyan depremlerinde...

ve bir rüyanın başlangıcında,bir hülyanın döngüsünde
Senin cemaline bakarken hayran hayran,
kalbim bir cam fanusun kırılışı ile kırıldı,
Varlığının ışığına bir yol açıldı ruhumda...

Ne kasvet bana yar,ne de süfli heves,
Ne dünya yar,ne de leyla yar,
Sen varken kim olur bana yar?
Bildim ki Sensin bana ümidi veren,
İnandım ki ışık veren Sensin,
Lütfun ile baki kıl beni Ey Müştakına ram olduğum
Sana bir köle,bir kul,bir esir eyle
sonsuza,sonsuzluğa....

KuBeYs