Gucdüvânî

Yeni evli bir çift vardı.Evliliklerinin daha ilk aylarında,bu işin hiç de hayal ettikleri gibi olmadığını anlayıvermişlerdi.
Aslında birbirlerini sevmiyor değillerdi.Son zamanlarda o kadar sık olmasa da,evlenmeden önce sık sık birbirlerini çok sevdiklerine dair ne kadar da dil dökmüşlerdi.Ama şimdilerde, küçük bir söz,ufak bir hadise aralarında orta çaplı bir kavganın çıkmasına yetiyordu.
Bir akşam oturup ilişkilerini gözden geçirmeye karar verdiler.
Her ikisi de, boşanmayı istememekle beraber, işlerin böyle
gitmeyeceğinin farkındaydılar.
Erkek, "Aklıma bir fikir geldi" dedi.
"Bahçeye bir ağaç dikelim ve eğer bu ağaç üç ay içinde kurursa boşanalım. Kurumaz da büyürse bunu bir daha aklımızdan geçirmeyelim.
Bu süre içinde de ayrı ayrı odalarda kalalım."
Bu ilginç fikir hanımının da hoşuna gitti.
Ertesi gün gidip bir meyve fidanı aldılar ve birlikte bahçeye
diktiler.
Aradan bir ay geçti.Bir gece bahçede karşılatılar.
Her ikisinin de elinde içi su dolu birer bidon vardı.

Ben de bu yazıya benzer bir yazı okumuştum.İnsanların aslında neyi isteyip neyi istemediklerini bilmediklerini anlatıyor bu hikaye.Aslında ikisi de ayrılmayı istemiyor ama birbirlerini de üzmeye devam ediyorlar...Keşke herkes bu ayrımı farketse ve ona göre davransa...