Sevimsiz Evler

[Abdüllatif]

Kreşe gitmediğim bir gün, yemek masasında önüme konan tabaktaki çorbayı kaşıklarken fısıldadı babam kulağıma:

"Yarın anneni ziyarete gidelim mi?"

Sorulan sorunun ardından bir kez daha yokluğunu hissettim anneciğim. Nerelere, neden bizi terkedip gitmiştin? Geçenlerde bu soruyu babama sorduğumda, "Annen, başka bir eve taşındı." demişti. Sorular bir türlü tükenmedi kafamda; "Neden?" dedim babama... "Çünkü, Allah öyle istedi!" Tekrar, "Neden?" dedim içimden. Cevapları gelmedi nedenlerimin ve ben sensizliğin acısını birkezç daha hissettim yüreğimde...

üzerindeki yazıyı okuyamadığım bir tabelalı kapıdan sonra, minik patika yoldan ilerledik yavaşça. Minik elim, babamın elinde ve ben seni, taşındığın yeni evini görmenin merakı ve heyecanı içinde... Yolun kenarındaki minik evlere takıldı gözlerim. Ne penceresi vardı, ne de bir bacası... Hiç samimi değildiler inan, yüreğim buz kesildi. Sevimsiz evleri görünce ve senin o evlerden birinde olacağını düşündükçe...
Nihayet gelmiştik... Diğerlerinin aynısıydı senin evin de... Sen yoktun... Sadece beyaz karanfiller vardı suladığım. "Beni de al yanına!" diye yalvardım; ama duymadın sesimi... Duysan da ne çıkardı ki zaten? Evin o kadar küçük ve sevimsizdi ki. Zaten sadece senin sığabileceğin kadardı. Babam ellerini açıp, birşeler mırıldandı ve yaşlar döküldü yanaklarından. Evinin kenarında oturup ben de ağladım sessizce; ama sen beni duymadın. Çünkü biliyorum, duysaydın öperdin yanaklarımdan ve okşardın başımı... El salladım sana; ama görmedin. GÖrseydin inan sarılırdın bana.

Artık geceleri yalnız uyuyorum. Kocaman evimizin neşesi kayboldu anneciğim. Başımı yüreğine yaslayamıyorum artık. Başımı okşayanlar da yok etrafta.

Öğretmenimiz kreşte "Kendimizi en mutlu hissetimiz yer"in resmini yapmamızı istedi. Anneciğim, evimize tekrar dönmen imkansızmış. İşte bu yüzden ben senin yeni evini çizdim anne ve yanına daha küçüğünü... Beraber yaşayalım diye! Öğretmenim resmime baktı ve daha sonra ağladı. Zaten herkes ağlıyor çevremde. Babam da ağlıyor geceleri. Bazen bana kızıyor ve "Neden bizi yalnız bıraktın ki sanki?" diyor.

Öğretmenim neden ağladı bilmiyorum ama "ölmek" diye bir kelime kullandı. Ölmek ne demek anne?

Rüyalarımda hep seni görüyorum. Sen varsın hep yanımda. Ne olur ağlama ve üzülme anneciğim. Seni yalnız bırakmayacağım. Ne kadar sevimsiz olsa da o sevimsiz eve bir gün ben de gireceğim...

FBŞ