Buyruğun Tut Rahmanın

[hakyolu]

Buyruğun tut Rahman’ın, tevhide gel tevhide
Tazelensin imanın, tevhide gel tevhide.

Yaban yerlere akma, cânın odlara yakma
Her gördüğüne bakma, tevhide gel tevhide.

Mâsivâdan gözün yum, ne umarsan Hak’dan um
Gitsin gönülden hümum, tevhide gel tevhide.

Zahirde kalan kişi, güç etme âsân işi
Gider gayri teşvîşi, tevhide gel tevhide.

Şirki baştan savarsan, Hak bilmeye iversen
Yaradan’ı seversen, tevhide gel tevhide.

Emri yerine getir, erkenden işi bitir
Sıdk ile iman getir, tevhide gel tevhide.

Sen seni ne sanırsın, fâniye dayanırsın
Üş bir gün uyanırsın, tevhide gel tevhide.

Uyanagör gafletten, geç bu fani lezzetten
İç kevser-i vahdetten, tevhide gel tevhide.

Hüdayî’yi gûş eyle, aşka gelip cûş eyle
Bu kevserden nûş eyle, tevhide gel tevhide.

AZİZ MAHMUD HÜDAYÎ KS

Tevhid : Allah’ın tekliğine inanmak, “Lâilâheillallah” demek
Yaban : Yabancı, gurbet
Od : Ateş
Mâsivâ : Allah’tan başka her şey; dünya ile ilgili şeyler
Hümum : Gamlar, kederler
Âsân : Kolay
Teşviş : Karışıklık, kargaşa
İvermek : Koşmak, acele etmek
Sıdk : Sadakat, doğruluk, temiz kalplilik
Fani : Ölümlü olan, gelip geçici
Üş : Elbet
Gûş eylemek : Kulak vermek, dinlemek
Cûş eylemek : Coşmak
Nûş eylemek : İçmek